تهران، خیابان ولیعصر، پایین‌تر از سه راه جمهوری، کوچه سخنور، ساختمان شماره 117، طبقه 5
021-66709528
تهران، خیابان ولیعصر، پایین‌تر از سه راه جمهوری، کوچه سخنور، ساختمان شماره 117، طبقه 5
021-66709528
دستگاه الکتروشوک قلب یا دفیبریلاتور یکی از مهم‌ترین تجهیزات پزشکی است که در بخش‌های مختلف بیمارستان‌ها از جمله اورژانس‌ها، اتاق‌های عمل، بخش مراقبت‌های ویژه مانند SICU ،MICU ،CCU و درمانگاه‌ها، کلینیک‌ها، مراکز فوریت‌های پزشکی و امدادی، بیمارستان‌های صحرایی و آمبولانس‌ها توسط پزشکان متخصص قلب و عروق، مراقبت‌های ویژه، فوریت‌های پزشکی و جراحان قلب و عروق و قفسه سینه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دستگاه دفیبریلاتور با ارسال یک شوک الکتریکی به قلب، می‌تواند ریتم قلب را به حالت نرمال بازگرداند و در صورت حمله قلبی یا فیبریلاسیون به طور فوری واکنش نشان دهد. این دستگاه همچنین به عنوان یک ابزار اضطراری در محیط‌های عمومی نظیر فرودگاه‌ها، استخرها و مراکز خرید نیز استفاده می‌شود تا در صورت نیاز به کسانی که دچار حمله قلبی شده‌اند، کمک کند.
دستگاه دفیبریلاتور یا دستگاه شوک الکتریکی برای درمان فوری بیماری‌های قلبی مانند فیبریلاسیون بطنی، نارسایی احتقانی قلب، ایست قلبی، بی نبضی و آریتمی‌ها استفاده می‌شود. الکتروشوک باعث احیاء فرد و بازگرداندن ریتم قلب به حالت طبیعی می‌شود. در شرایط حاد که داروها تاثیر ندارند، استفاده از دستگاه دفیبریلاتور ضروری است. البته در صورتی که مراجعه به پزشک و مصرف داروها کافی نباشد، الکتروشوک بهترین گزینه برای بازگرداندن ریتم قلب به حالت نرمال است.
دستگاه‌های شوک الکتریکی همچنین در مکان‌های عمومی و حتی منازل نیز قابل استفاده هستند تا در صورت نیاز، به کسانی که دچار حمله قلبی یا بی نبضی و آریتمی شده‌اند، کمک کنند. دفیبریلاتور در ترکیب با CPR (تنفس مصنوعی و فشار دادن سینه) می‌تواند شانس بقا و بهبود فرد بیمار را افزایش دهد. شوک الکتریکی به دلیل اثربخشی سریع و نیاز به تداوم عمل در شرایط اورژانسی به کار می‌رود. همچنین استفاده از شوک الکتریکی به دلیل اثربخشی سریع در شرایط اورژانسی و نیاز به تداوم عمل به کار می‌رود.
الکتروشوک قلب یک دستگاه درمانی است که برای فیبریلاسیون بطنی استفاده می‌شود. این دستگاه جریان الکتریکی کوتاهی را از قلب عبور می‌دهد تا باعث دپلاریزاسیون عضله قلب شود و به ضربان ساز طبیعی بدن کمک کند تا ریتم مناسبی برقرار کند. دستگاه‌های دفیبریلاتور بر اساس شکل موجی که تولید می‌کنند و کاربردهای خاصی که دارند، به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. این دستگاه‌ها می‌توانند برای درمان بیماری‌های عصبی، تسکین درد یا حتی استفاده در تحقیقات علمی مورد استفاده قرار بگیرند. دو نوع اصلی دستگاه‌های الکتروشوک عبارتند از:
دستگاه الکتروشوک مونو فیزیک که به آنها دستگاه الکتروشوک مونو فازیک و دستگاه الکتروشوک تک فاز نیز می‌گویند، به دلیل به دلیل قدرت اثربخشی پایین نسبت به دستگاه‌های الکتروشوک دوفازیک کمتر استفاده می‌شوند. امروزه دستگاه‌های دفیبریلاتور بای فیزیک به دلیل اثربخشی بیشتر، جایگاه ویژه‌ای در عملکرد درمانی اختلالات ریتم قلبی پیدا کرده‌اند. این دستگاه‌ها معمولاً در موارد خاص و محدودی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
دستگاه الکتروشوک بای فیزیک یا دو فازیک، جریان الکتریکی را به صورت دو مرحله‌ای و در دو سمت رفت و برگشت به سمت قلب ارسال می‌کند. این روش به عنوان یک روش پیشرفته در درمان اختلالات ریتم قلبی شناخته می‌شوند. به عبارت دیگر دستگاه‌های بای فازیک با توان کمتر می‌توانند نتایج بهتری را در درمان اختلالات ریتم قلبی به دست آورند. همچنین احتمال آسیب به سلول‌ها و عملکرد قلب نیز کمتر می‌شود. این ویژگی‌ها باعث شده است که دستگاه‌های دفیبریلاتور بای فازیک به عنوان یک گزینه مطمئن و مؤثر برای درمان اختلالات ریتم قلبی شناخته شوند.
دستگاه دفیبریلاتور خارجی یک وسیله پزشکی است که بیرون از قفسه سینه برای ارسال شوک الکتریکی به قلب به منظور بازگرداندن ریتم قلب به حالت طبیعی استفاده می‌شود. دستگاه‌های دفیبریلاتور خارجی یا دستگاه‌های الکتروشوک خارجی، برای استفاده در صورت حملات قلبی طراحی و تولید شده‌اند. دفیبریلاتورهای خارجی به دو صورت دستی و خودکار (اتوماتیک) موجود هستند که هر دو نقش مهمی در انجام عملیات الکتروشوک و باز زنده سازی ریتم قلب دارند.
دفیبریلاتور دستی خارجی یک وسیله حیاتی در مراکز درمانی و آمبولانس‌ها برای انجام احیاء پیشرفته است. این دستگاه‌ها معمولاً دارای صفحه نمایشگر هستند که ریتم قلب فرد را نشان می‌دهند. پزشک یا تکنسین مسئول بررسی این ریتم‌ها و تحلیل داده‌ها است تا بر اساس آنها تصمیم بگیرد که آیا شوک الکتریکی به قلب فرد نیاز دارد یا خیر. در صورتی که ریتم قلب فرد در حال فیبریلاسیون باشد، دستگاه دفیبریلاتور دستی خارجی به صورت دستی توسط پزشک یا تکنسین برای ارسال شوک الکتریکی به قلب استفاده می‌شود. این شوک الکتریکی به قلب کمک می‌کند تا به ریتم طبیعی خود بازگردد.
دستگاه‌های دفیبریلاتور خارجی خودکار به طور خودکار ریتم قلب فرد را تحلیل می‌کنند و در صورت لزوم شوک الکتریکی به قلب، بدون نیاز به دخالت دستی از سوی کاربر می‌دهند. دستگاه‌های دفیبریلاتور خارجی خودکار به دو صورت دستگاه نیمه خودکار و دستگاه کاملاً خودکار طراحی و تولید می‌شود. دستگاه نیمه خودکار، پس از تحلیل ریتم قلب، به کاربر اطلاع می‌دهد که شوک الکتریکی لازم است و کاربر باید دکمه شوک را فشار دهد. اما دستگاه کاملاً خودکار، بعد از تحلیل ریتم به طور خودکار شوک الکتریکی را بدون نیاز به دخالت کاربر به قلب می‌دهد.
دستگاه‌های دفیبریلاتور خارجی خودکار می‌توانند به شکل تک فاز و دو فاز باشند. این دستگاه‌ها قابلیت پردازش ضربان قلب را دارند و در صورتی که فرد دچار آریتمی شود و ضربان قلب منظم نداشته باشد، شوک الکتریکی را به قلب اعمال می‌کنند تا ریتم قلب را به حالت منظم بازگردانند. استفاده از الکتروشوک‌های هوشمند در دستگاه‌های AED به کاربر امکان می‌دهد بدون نیاز به تخصص خاص، از این دستگاه‌ها استفاده کنند.
الکترودهای خارجی چسبی که به دستگاه AED متصل هستند، بر روی قفسه سینه بیمار قرار می‌گیرند تا موج ریتم قلب به دستگاه AED منتقل شود. سپس دستگاه تحلیل سریع ریتم قلب را انجام می‌دهد و در صورت نیاز به شوک، در دستگاه‌های AED کاملاً خودکار، شوک به صورت خودکار اعمال می‌شود. در حالی که در دستگاه‌های AED نیمه خودکار یا SEMI AED، کاربر باید دکمه شوک را فشار دهد تا شوک الکتریکی اعمال شود.
دستگاه‌های الکتروشوک داخلی که به آنها دستگاه دفیبریلاتور کاشتنی، دستگاه شوک الکتریکی کاردیوورتر کاشتنی، پیس میکر (Pace Maker) و دستگاه دفیبریلاتور قلب و عروق قابل کاشت (Implantable Cardioverter Defibrillator) نیز می‌گویند، برای افراد مبتلا به آریتمی بطنی استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها در ناحیه شکم یا قفسه سینه فرد کاشته می‌شوند و با استفاده از سیم و الکترود به قلب وصل می‌شوند.
دستگاه‌های دفیبریلاتور داخلی در صورت شناسایی آریتمی بطنی خطرناک، به صورت اتوماتیک شوک الکتریکی را به قلب اعمال کنند تا ریتم قلب را به حالت منظم بازگردانند تا آرامش و سلامت قلب فرد را حفظ کنند. این دستگاه‌ها با نظارت پزشک متخصص قلب و با توجه به نیاز هر فرد، کاشته می‌شوند و ممکن است نیاز به تنظیمات و تنظیم مجدد داشته باشند.
تمامی دستگاه‌های الکتروشوک دارای اجزای یکسانی هستند. برخی از اجزای اصلی یک دفیبریلاتور شامل الکترودها برای اعمال شوک الکتریکی، باتری برای تأمین نیروی لازم و یک سیستم کنترل برای تنظیم و ارسال شوک الکتریکی می‌شود. این اجزاء با هدف ارتقاء عملکرد دستگاه و افزایش احتمال موفقیت در حالت‌های اورژانس طراحی و تولید شده‌اند. مهم‌ترین اجزای سازنده دستگاه دفیبریلاتور عبارتند از:
دستگاه شوک الکتریکی معمولاً با منبع تغذیه خارجی به برق شهری وصل می‌شود تا انرژی الکتریکی لازم برای شارژ کردن باتری‌های دستگاه فراهم شود.
کابل برق برای اتصال دستگاه دفیبریلاتور به منبع تغذیه یا به وسیله شارژر استفاده می‌شود تا باتری‌های دستگاه شارژ شده و آماده استفاده باشند.
باتری درون دستگاه دفیبریلاتور برای تأمین انرژی الکتریکی لازم برای اعمال شوک الکتریکی به قلب استفاده می‌شود.
باتری‌های نیکل کادمیوم (Ni-Cd) از مواد شیمیایی نیکل و کادمیوم تشکیل شده‌اند و دارای ابعاد کوچکتری نسبت به باتری‌های سرب اسید هستند. آنها به صورت سری بسته می‌شوند تا ولتاژ و جریان مناسب برای دستگاه شوک الکتریکی فراهم شود.
باتری‌های سرب اسید از مواد شیمیایی سرب و اسید گوگردی تشکیل شده‌اند و نسبتاً بزرگ و سنگین هستند. آنها نیز برای تأمین انرژی الکتریکی لازم برای دستگاه دفیبریلاتور استفاده می‌شوند.
صفحه نمایشگر برای نمایش اطلاعات مربوط به عملکرد دستگاه و وضعیت بیمار استفاده می‌شود. این اطلاعات شامل میزان انرژی انتخاب شده برای شوک، تعداد ضربان قلب بیمار، سیگنال قلب بیمار، وضعیت خازن (شارژ یا دشارژ)، وضعیت پروب‌ها، اطلاعات مربوط به نحوه استفاده از دستگاه، هشدارها و پیام‌های مربوط به عملکرد دستگاه و سایر پارامترهای مربوط به وضعیت بیمار یا دستگاه می‌شود. صفحه نمایشگر دستگاه به پزشک یا اپراتور کمک می‌کند تا در طول فرآیند استفاده از دستگاه، اطلاعات لازم را به دقت مشاهده و کنترل کند.
صفحه کلید دستگاه شوک الکتریکی معمولاً شامل دکمه‌های مختلفی برای کنترل عملکرد دستگاه است. این دکمه‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
این دکمه‌ها به پزشک یا اپراتور کمک می‌کنند تا عملکرد دستگاه را به دقت کنترل و تنظیم کنند و به بیمار مورد نظر کمک کنند.
پروب ثبت ECG به عنوان یک قسمت اساسی در دستگاه دفیبریلاتور شناخته می‌شود. این پروب بیماری که نیاز به شوک الکتریکی دارد، از طریق ثبت سیگنال‌های قلبی (ECG) مانیتور شده و تشخیص داده می‌شود که آیا شوک الکتریکی لازم است یا خیر. همچنین پروب ECG بعد از اعمال شوک الکتریکی به منظور تشخیص بازگشت به شرایط طبیعی نیز استفاده می‌شود.
برای حفاظت از تقویت کننده‌های ECG در دستگاه، مدار محافظ به عنوان یک قسمت اساسی در دستگاه دفیبریلاتور وجود دارد. این مدار محافظ برای جلوگیری از خراب شدن تقویت کننده‌های ECG به دلیل شوک الکتریکی اعمال شده است. با استفاده از مدار محافظ احتمال خراب شدن تقویت کننده‌های ECG کاهش می‌یابد و عمر مفید دستگاه طولانی‌تر خواهد بود. بنابراین استفاده از پروب ثبت ECG و مدار محافظ در دستگاه دفیبریلاتور بسیار حائز اهمیت است تا عملکرد صحیح و ایمن دستگاه تضمین شود و بتوان به بهترین شکل ممکن برای بیماران در حالت اضطراری کمک کرد.
الکترودهای اعمال شوک یک قسمت حیاتی در دستگاه دفیبریلاتور هستند که برای انتقال انرژی الکتریکی به قلب بیمار جهت توقف فیبریلاسیون و بازگشت به ریتم قلبی طبیعی استفاده می‌شوند. این الکترودها به صورت جفتی بر روی قفسه سینه بیمار قرار می‌گیرند و انرژی الکتریکی را به قلب منتقل می‌کنند. الکترودهای اعمال شوک معمولاً دارای یک بخش چسبنده که بر روی پوست بیمار چسبیده می‌شود و یک بخش متصل به دستگاه دفیبریلاتور که انرژی الکتریکی را از دستگاه به الکترود منتقل می‌کند هستند.
الکترودها معمولاً به صورت پلاستیکی یا ژل دار طراحی شده‌اند تا انتقال انرژی الکتریکی به قلب به بهترین شکل امکانی صورت گیرد. الکترودهای اعمال شوک در اندازه‌ها و اشکال مختلفی طراحی می‌شوند تا برای استفاده در شرایط مختلف و برای افراد با اندازه‌های مختلف مناسب باشند. همچنین برخی از الکترودها دارای سنسورهای هوشمند هستند که به دستگاه دفیبریلاتور اطلاع می‌دهند که آیا شوک الکتریکی نیاز است یا خیر.
الکترودهای خارجی یا پدال‌های دستی نیز یک نوع الکترودهای استفاده شده در دستگاه‌های دفیبریلاتور هستند. این الکترودها عموماً شامل دو پدال هستند که به ناحیه‌های خاصی از قلب بیمار قرار می‌گیرند. یک پدال در اپکس در ناحیه نوک قلب (APEX) و استرنوم (STERNUM) در ناحیه قاعده قلب فرد بیمار قرار می‌گیرد. الکترودهای خارجی چسبی نیز به عنوان الکترودهای استفاده شده در دستگاه‌های دفیبریلاتور خارجی نیمه خودکار AED و تمام خودکار AED استفاده می‌شوند. این الکترودها بر روی پوست طرفین قلب بیمار چسبیده و انرژی الکتریکی را به قلب منتقل می‌کنند.
استفاده از الکترودهای خارجی یا پدال‌های دستی ممکن است در مواردی که الکترودهای اعمال شوک به درستی قرار نمی‌گیرند یا در صورت عدم توانایی در قرار دادن الکترودهای اعمال شوک، مفید باشد. این الکترودها نیز برای توقف فیبریلاسیون و بازگشت به ریتم قلبی طبیعی استفاده می‌شوند و باید با دقت و به درستی استفاده شوند تا بتوان به بهترین شکل ممکن برای بیماران در حالت اضطراری کمک کرد.
الکترودهای داخلی یا الکترود قاشقی، الکترودی است که برای اعمال شوک به ناحیه قلب حین عمل جراحی قلب باز استفاده می‌شود. این الکترودها به طور مستقیم درون قلب بیمار قرار می‌گیرند تا بتوانند به صورت مستقیم با بافت قلب ارتباط برقرار کنند و شوک الکتریکی را به قلب منتقل کنند. الکترودهای داخلی معمولاً در حین عمل جراحی قلب باز نصب و استفاده می‌شوند تا در صورت بروز فیبریلاسیون و نیاز به توقف آن، شوک الکتریکی به قلب بیمار داده شود.
الکترودهای داخلی به طور مستقیم به دستگاه شوک الکتریکی متصل شده و توانایی اعمال شوک الکتریکی را دارند. استفاده از الکترودهای داخلی در حین عمل جراحی قلب باز یک روش موثر و حیاتی برای مداخله در فعالیت بی نظم قلب و بازگشت به ریتم قلبی طبیعی است. این الکترودها توسط تیم پزشکی و پرستاران متخصص نصب و استفاده می‌شوند تا بتوانند به بهترین شکل ممکن برای بیماران در حالت اضطراری کمک کنند.
صوتیزر یک ویژگی مهم در برخی از دستگاه‌های دفیبریلاتور است که به کاربران کمک می‌کند تا در هنگام استفاده از دستگاه، صداهای هشدار و دستورالعمل‌های لازم را بشنود و عملکرد صحیح را انجام دهد. این صوتیزر معمولاً شامل صداهای هشداری مانند پیشنهاد می‌شود شوک الکتریکی، لطفاً قلب بیمار را بررسی کنید و دستگاه در حال شارژ است می‌شود.
صوتیزرها به عنوان یک ابزار ارتباطی مفید برای کاربران دستگاه‌های دفیبریلاتور عمل می‌کنند و آنها را در فرآیند استفاده صحیح و موثر از دستگاه یاری می‌رسانند. این ویژگی از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا در مواقع اضطراری، کاربران نیاز به راهنمایی سریع و دقیق دستگاه دفیبریلاتور دارند تا بتوانند به بهترین شکل ممکن به بیمار کمک کنند.
دستگاه‌های الکتروشوک که در محیط‌های پرنویز و بیمارستانی استفاده می‌شوند، معمولاً دارای سیستم‌های خنثی سازی نویز هستند. این سیستم‌ها برای بهبود کیفیت سیگنال‌های الکترونیکی و کاهش تداخل با دستگاه‌های دیگر استفاده می‌شوند. این اقدامات به جلوگیری از تداخل و اشکال در انتقال اطلاعات و افزایش دقت و اعتبار دستگاه کمک می‌کند.
بخش منابع نوری از نورهای LED یا نمایشگرهای دیجیتال برای نمایش اطلاعات وضعیت دستگاه و سیگنال‌های قلبی استفاده می‌کنند. این بخش‌ها به کاربران کمک می‌کنند تا در هنگام استفاده از دستگاه، وضعیت عملکرد آن را به راحتی مشاهده کنند و اطلاعات لازم را دریافت کنند. به عنوان مثال نمایشگر دیجیتال ممکن است اطلاعاتی مانند فرکانس ضربان قلب بیمار، شارژ باقی مانده دستگاه، وضعیت آمادگی برای شوک الکتریکی و دستورالعمل‌های لازم را نمایش دهد.
همچنین نورهای LED برای نشان دادن وضعیت شارژ دستگاه یا اطلاعات دیگر استفاده شوند. بخش منابع نوری این امکان را فراهم می‌کند تا کاربران به سرعت و به صورت واضح اطلاعات مورد نیاز را دریافت کنند و به درستی با دستگاه کار کنند. این ویژگی از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا در مواقع اضطراری، دسترسی سریع به اطلاعات صحیح می‌تواند بسیار حیاتی باشد.
دستگاه دفیبریلاتور یا همان الکتروشوک، یکی از تجهیزات پزشکی حیاتی است که برای ارائه شوک الکتریکی به قلب برای بازگرداندن ضربان قلب به حالت نرمال استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها در موارد اضطراری و برای احیاء بیماران با مشکلات قلبی کاربرد دارد. از کاربردهای اصلی دستگاه دفیبریلاتور در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، اتاق عمل، اورژانس، بخش مراقبت‌های ویژه و کلینیک‌ها است.
این دستگاه‌ها همچنین در آمبولانس‌ها، مراکز فوریت‌های پزشکی، کمک‌های اولیه و در محیط‌های عمومی پر رفتت و آمد مانند مدارس، دانشگاه‌ها، فرودگاه‌ها و استادیوم‌ها نیز استفاده می‌شوند. علاوه بر این دستگاه شوک الکتریکی در افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی حاد که پزشک استفاده از دستگاه الکتروشوک کاشتنی ICD را تشخیص داده است، نیز استفاده می‌شود. به طور کلی دستگاه دفیبریلاتور یک ابزار حیاتی و نجات دهنده برای افراد با مشکلات قلبی حاد است که ممکن است به طور ناگهانی در معرض حملات قلبی قرار بگیرند.
با استفاده از دستگاه دفیبریلاتور برای شوک دادن، ابتدا باید توجه کنید که آیا دستگاه اتوماتیک یا دستی است. در صورت استفاده از الکتروشوک غیر اتوماتیک، دستگاه را روشن کرده و مقدار انرژی لازم (50 تا 200 ژول برای کودکان و 200 تا 400 ژول برای بزرگسالان) را تعیین کنید. سپس دستگاه را شارژ کنید و پدال‌ها را آماده کنید. در نهایت پدال‌ها را در نواحی مورد نظر (یکی در بالای استخوان جناغ سینه و دیگری روی نوک قلب) قرار دهید تا انرژی تخلیه شود.
دستگاه AED خودکار برای تحلیل وضعیت قلبی بیمار استفاده می‌شود. در صورت نیاز به شوک الکتریکی، دستگاه انرژی لازم را اعمال یا پیشنهاد می‌دهد. فشار دادن دکمه شوک توسط کاربر، باعث اعمال شوک برای بیمار می‌شود. همچنین در طول احیاء بیمار توجه داشته باشید که از تماس با بیمار خودداری کنید. در صورت استفاده از AED، به پیام‌های دستگاه مانند کنترل نبض و تنفس، متوقف کردن احیاء و فاصله گرفتن از بیمار توجه کنید. این دستورات مهم هستند تا احیاء به درستی انجام شود.
کاردیوگرافی یک روش تشخیصی برای بررسی فعالیت قلب است که از وسایل الکترونیکی استفاده می‌کند. این روش شامل انواع مختلفی از تست‌های قلبی مانند نوار قلب، الکتروکاردیوگراف، اکوکاردیوگرافی و امپدانس کاردیوگرافی می‌شود که همه آنها زیر مجموعه‌های کاردیوگرافی هستند. در واقع از دستگاه اکوکاردیوگرافی یا سونوگرافی تشخیصی قلب برای تشخیص و نظارت بر مشکلات قلبی و جریان خون در بدن استفاده می‌شود.
آزمایش کاردیوگرافی معمولاً با ایجاد یک کاردیوگرام سنتی روی کاغذ گراف انجام می‌شود که دارای شبکه‌ای از مربع‌های 1 میلی‌متری است. استانداردهای خاصی برای سرعت خروجی دستگاه‌های کاردیوگراف وجود دارند که معمولاً در زمان انجام آزمایش رعایت می‌شوند. سنسورهای مورد استفاده برای کاردیوگرام الکترود نامیده می‌شوند. این الکترودها با ژل رسانای خاص پوشیده شده و روی قسمت‌های مختلف بدن از جمله بازو راست و چپ، پای راست و چپ و اطراف قفسه سینه و شکم نصب می‌شوند.
الکتروکاردیوگرام یک روش بی خطر برای بررسی وضعیت قلب است که توسط پزشکان با استفاده از دستگاه‌های خاصی مانند دستگاه ای سی جی یا نوار قلب انجام می‌شود. این روش یکی از ساده‌ترین و مهم‌ترین اقدامات پزشکی برای تشخیص عارضه‌های قلبی است. دستگاه نوار قلب با ثبت فعالیت الکتریکی قلب، به متخصصان اطلاعات ارزشمندی درباره وضعیت قلب بیماران ارائه می‌دهد. این دستگاه برای ارزیابی عملکرد و ساختار قلب مورد استفاده قرار می‌گیرد و به پزشکان، پرستاران و کادر درمان در تشخیص بیماری‌های قلبی کمک شایانی می‌کند.
قبل از خرید دستگاه الکتروشوک حتماً باید به استانداردهای لازم برای استفاده در محیط‌های پزشکی و درمانی توجه کنید. همچنین مطمئن شوید که دستگاه قابلیت تنظیم شدت و فرکانس الکتروشوک را دارد و مناسب برای نوع درمان مورد نظر شما است. در نظر داشته باشید که برخی از دستگاه‌های الکتروشوک امکانات ویژه‌ای مانند نمایشگر LCD، حافظه ذخیره سوابق درمان و سنسورهای خودکار دارند. اگر این ویژگی‌ها برای شما مهم هستند، هنگام خرید به وجود چنین قابلیت‌هایی توجه نمایید.
قیمت دستگاه الکتروشوک تحت عوامل مختلفی مانند برند تولید کننده، نوع و مدل دستگاه، ویژگی‌ها و عملکرد آنها بستگی دارد. برای انتخاب و خرید دستگاه الکتروشوک مناسب، بهتر است ابتدا نیازهای هر مرکز درمانی را مشخص کرده و سپس با برندها، مدل‌ها و ویژگی‌های مختلف دستگاه آشنا شوید. وبسایت فروشگاه تجهیزات پزشکی سینا طب یک منبع خوب برای مقایسه قیمت‌ها و ویژگی‌های دستگاه‌های الکتروشوک است. با مطالعه اطلاعات موجود در این وبسایت، می‌توانید تصمیم بهتری برای خرید دستگاه الکتروشوک بگیرید و بهترین گزینه را برای مراکز درمانی انتخاب و خریداری کنید.
